Fresh Air Sculpture Show 2022- ‘Kinoko’ and ‘Pink Tsunami’
Interview and text by Anne-Marie Francis, Fresh Air Sculpture
Ai Hashimoto is a Japanese artist living and working in The Hague, The Netherlands.
We are very excited to welcome Ai to our 2022 show in June, where she will be exhibiting ‘Kinoko’, a character from the imaginary world that informs her practice.
Ai’s work is based on a fictional narrative called ‘Pink Tsunami’, which references the devastating earthquake and tsunami that hit Japan in March 2011 and caused nearly 20,000 deaths.
The story of ‘Pink Tsunami’ is constructed through Ai’s vivid imagination and continuous drawing practice. She works across painting, print, sculpture and illustration to depict the total destruction and rebirth of this post-apocalyptic world.
‘Pink Tsunami’ represents a dark natural force; penetrative and all-consuming, with the power to strip away all living matter. The landscape we once knew is now an artificial toxic-pink desert, yet after a visit from the character ‘Kinoko’ new kinds of organisms and bacteria evolve, creating an unfamiliar landscape from the barren desert.
Kinoko is a mushroom head-shaped character who descends from the sky carrying a bag full of the essence of life. Kinoko walks through the pink desert, places a rucksack on the ground and sits on the floor to rest. Bubbles begin to form on the surface of the bag, covering everything until suddenly they burst, bringing a new life, that had not existed in the old world.
‘Pink Tsunami’ has become its own kind of mythology, and like traditional mythology the story changes each time it is told. Ai does this by modifying, rearranging and repeating her drawings in different styles and materials to reference how stories change and evolve from storyteller to storyteller.
Ai organises these illustrations into graphic novels which string together to form a surreal narrative; made even more elusive by the absence of text. Her work can be ‘read’ across all languages, ages and cultures, the lack of fixed narrative invites the audience to interpret the story based on their personal experiences, rather than her agenda as the author.
The Kloosterkerk magazine - Geen woorden maar beelden
Interview and text by Emilie Schreuder, De Kloosterkerk (2022)
De foto op de cover van dit magazine is van de Nationale Nieuwjaarszegen. Op 1 januari jl. zond de EO deze voor de tweede keer uit vanuit de Kloosterkerk. De prachtige ruimte en het zachte licht van onze kerk bleken ideaal voor een kunstwerk dat Ai Hashimoto speciaal voor de gelegenheid maakte. De redactie had het voorrecht bij de opnamen te mogen zijn en met de kunstenares te spreken.
Ai Hashimoto begint met een disclaimer: “Ik gebruik liever geen woorden om mijn verhaal te vertellen. Ik deel mijn verhaal via mijn kunstwerken. De beelden moeten spreken, en iedereen mag er zijn eigen ervaring in doorleven.”
“Veel van mijn werk vindt zijn oorsprong in de tsunami bij Fukushima. Het gebeurde net nadat ik vanuit Japan naar Nederland emigreerde en maakte diepe indruk op me. Deze ramp is ook de bron van mijn werk in de Kloosterkerk. Het vertelt dat er altijd – ook wanneer alles verloren lijkt – een mogelijkheid voor nieuw leven is.”
Wij zien de kunstenares inderdaad met een roze tsunami van zand een nieuw landschap creëren. Het blijkt geen statisch kunstwerk. Er gebeurt iets. Er wordt een verhaal verteld. Kleine witte objecten staan voor nieuwe vormen van leven. Zij liggen geordend op een spiraal. Die symboliseert de energie van het woeste water, maar...
“In veel religies is de spiraal ook een symbool van nieuw leven. Ik loop van buiten naar binnen, langs de spiraal die mij de weg wijst naar het centrum. Daar zal ik mijn nieuwe leven vinden. Deze handelende wandeling langs de spiraal kan worden herhaald, zodat zij een ritueel karakter krijgt. Veel rituelen zijn overgangsrituelen. Zij markeren een transitieperiode waarin je niet meer de oude mens bent en nog niet de nieuwe. Je bent ‘in between’. De christelijke doop is ook zo’n ritueel. Misschien wordt de Nationale Nieuwjaarszegen ook zo ́n ritueel op de grens tussen het oude en nieuwe jaar...”
De foto op de cover van dit magazine is van de Nationale Nieuwjaarszegen. Op 1 januari jl. zond de EO deze voor de tweede keer uit vanuit de Kloosterkerk. De prachtige ruimte en het zachte licht van onze kerk bleken ideaal voor een kunstwerk dat Ai Hashimoto speciaal voor de gelegenheid maakte. De redactie had het voorrecht bij de opnamen te mogen zijn en met de kunstenares te spreken.
Ai Hashimoto begint met een disclaimer: “Ik gebruik liever geen woorden om mijn verhaal te vertellen. Ik deel mijn verhaal via mijn kunstwerken. De beelden moeten spreken, en iedereen mag er zijn eigen ervaring in doorleven.”
“Veel van mijn werk vindt zijn oorsprong in de tsunami bij Fukushima. Het gebeurde net nadat ik vanuit Japan naar Nederland emigreerde en maakte diepe indruk op me. Deze ramp is ook de bron van mijn werk in de Kloosterkerk. Het vertelt dat er altijd – ook wanneer alles verloren lijkt – een mogelijkheid voor nieuw leven is.”
Wij zien de kunstenares inderdaad met een roze tsunami van zand een nieuw landschap creëren. Het blijkt geen statisch kunstwerk. Er gebeurt iets. Er wordt een verhaal verteld. Kleine witte objecten staan voor nieuwe vormen van leven. Zij liggen geordend op een spiraal. Die symboliseert de energie van het woeste water, maar...
“In veel religies is de spiraal ook een symbool van nieuw leven. Ik loop van buiten naar binnen, langs de spiraal die mij de weg wijst naar het centrum. Daar zal ik mijn nieuwe leven vinden. Deze handelende wandeling langs de spiraal kan worden herhaald, zodat zij een ritueel karakter krijgt. Veel rituelen zijn overgangsrituelen. Zij markeren een transitieperiode waarin je niet meer de oude mens bent en nog niet de nieuwe. Je bent ‘in between’. De christelijke doop is ook zo’n ritueel. Misschien wordt de Nationale Nieuwjaarszegen ook zo ́n ritueel op de grens tussen het oude en nieuwe jaar...”
Narratives of Nature, Corrosia Theater Expo& Film
Text by Corrosia Theater, Expo&Film
Voor Ai Hashimoto naar de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag ging, studeerde zij antropologie in Leuven. Die invloed is herkenbaar in haar multimediale werk, dat gebaseerd is op narratieven en rituelen. Net als de Surrealisten creëert zij verbanden tussen de materiële wereld en het abstracte, spirituele, waarbij de laatste jaren zowel de vernietiging als de veerkracht van de natuur een belangrijk thema vormt.
𝙏𝙝𝙚 𝙆𝙞𝙣𝙤𝙠𝙞𝙖𝙣 𝙍𝙞𝙩𝙚. Gips, zand, pigment, installatie 2018
Hashimoto creëert met diverse media en materialen werk rond haar narratieven en rituelen. Deze performance-installatie maakt deel uit van Hashimoto’s Kinoko-serie. Ze creëerde die als vervolg op de Pink Tsunami-serie die ze naar aanleiding van de tsunami in 2011 maakte; post-apocalyptische beelden van landschappen die door een roze vloeistof zijn overspoeld. Alle leven lijkt verwoest. Met de komst van Kinoko, een goddelijk wezen, begint nieuw leven op te borrelen uit de roze woestijn, als bamboespruiten na de regen. Kleine organismen in allerlei vormen roeren zich en vormen een nieuw, onbekend landschap: een nieuwe schepping. De Kinokiërs vereren Kinoko met nieuwe rituelen.
𝙇𝙖𝙣𝙙𝙨𝙘𝙖𝙥𝙚 𝙞𝙣 𝙢𝙞𝙣𝙙. Washi-papier, inkt, 2020
Transcriptie van sutras (filosofische verzen en aforismen) kent in het boeddhisme een lange traditie. Met penseel en inkt werden ze op lange rollen geschreven, bij wijze van gebed of smeekbede voor vrede. Tegenwoordig wordt deze vorm van transcriptie niet meer uitsluitend voor religieuze doeleinden beoefend, maar is het een populair middel geworden voor introspectie, stressreductie en concentratieverbetering. Ai Hashimoto begon deze twintig meter lange rol te beschilderen om, klein behuisd en zonder atelierruimte, de druk en spanning van de lockdown beter te hanteren.
Paper Biennale 2018 - Museum Rijswijk
Text by Frank van der Ploeg
After the Deluge
In the West, Noah’s Ark is the best-known response to risingwaters. The tsunamis that afflict the East also speak to the imagination.
The Great Wave off Kanagawa (1832) by Katsushika Hokusai is perhaps the most well-known Japanese art work in history. The mighty cresting wave, with greedy ‘hands’, make those present inconsequential and submissive to their force. Ai Hashimoto (Takaoka, Japan) creates, piece by piece, her own post-tsunami-world. Her paper Unfamiliar Landscape after Pink Tsunami (2016-) shows a potential reconstruction after the worst catastrophe imaginable.
Kinoko
The recent tsunamis in the Indian Ocean (2004) and near Japan (2011) are grafted onto the memories of many. The destructive power of water, people and animals swept inland, cars drifting and the utter devastation left behind… As a result of Fukushima’s nuclear power station being damaged and some 100,000 inhabitants having to be evacuated, the environment became uninhabited, desolate. Hashimoto pushes the consequences of a virtual deluge a little further. Based on her own imaginative powers and dreams, she has developed a narrative in which nothing else remains after a tsunami but pink sand.
From heaven the imaginary figure of Kinoko – a non-descript being with a head the shape of a mushroom (in Japanese, a kinoko) – has landed. Googling ‘Kinoko’ you’ll find pictures of mushrooms and manga-like cartoon characters or dolls with bowl hairstyles like a mushroom cap. Hashimoto’s Kinoko is not based on such cartoon characters but comes from the Japanese pantheistic way of thinking. It brings new life. The yellow bag it carries – which contains the essence of life – releases balls into space that subsequently cover the pink desert. Vegetal forms grow from these balls to create the Unfamiliar Landscape. Life can begin anew. Kinoko – it has seen the light through a variety of forms – has stayed home. But the paper landscape has found its way to Museum Rijswijk.
The smaller works are built out of black paper covered in ink. The bigger installations have shapes created through a different process: risograph printing on black paper. A risograph, like stencilling, is a Japanese version of a photocopier/printer. It uses heat to burn holes into a stencil, after which the ink is pressed through the holes. Special (pink!) lighting complements the final work: the alteration of the landscape is complete.
Ai Hashimoto’s storytelling keeps becoming more and more tangible. Alongside several sketches/books and the Kinoko statues, the paper landscape grows with every exhibition. In this sense, there is a very real pink tsunami swelling over the globe.